Երկար ժամանակ չանցած սառը ճանապարհս էլի տարավ մեզ, բայց նպատակը պարզ տարբերվում էր: Մեր գլխավոր կետն էր Կոտայքի մարզ, Զառ գյուղը: Սահնակները ոտքերիս տակ տաք տաք նստած շարժվեցինք դեպի բարձր լեռներ, որտեղից սահնակով բարձր գոռոցներով ցած էինք իջնելու: Երևի այդքան փայլ ոչ մի տեղ չէի տեսել, աչքերս սառել էին: Չգիտեմ արժե պատմել թե քանի անգամ ընկանք ու բարձրացանք զարմանալի էր, բայց մեր երկուսիս էներգիան անսպառ էր, պատրաստ էինք ամբողջ օրը իրար աչքեր փակել վառվռուն ձյունով, որը շրջապատում էր մեզ: Մի խոսքով Արկածային օրը ինչպես փայլուն սկսվեց այնպես փայլուն վերջացավ:
Վիկտորյա Սուքիասյան 